رشته‌کوه‌های زاگرس، وسیع‌ترین و اصلی‌ترین رویشگاه گونه‌های مختلف بلوط در ایران بوده و به همین دلیل این منطقه از اهمیت بسیار ویژه‌ای برخوردار است..
بهار امسال نوید زمستان سرسبزی را در کشور می‌داد؛ بارندگی‌های پی‌درپی علاوه بر آنکه تا حدودی منابع آبی را افزایش داد سبب شد که منابع طبیعی غنی و مراتع پرپشت شوند.
اما وقتی زمان گذشت و تابستان روی دیگر خود را به همه نشان داد شرایط تا حدودی تغییر کرد. افزایش حجم مراتع خودش عاملی برای نابودی جنگل بود، زیرا با کوچک‌ترین جرقه‌ای حجم بالایی از برگ‌ها دچار آتش‌سوزی شده و این شعله‌ها به همه‌جا سرایت کرده و نفس زاگرس را تنگ‌تر می‌کند.
جنگل‌های بلوط منطقه زاگرس از منتهی‌الیه شمال غربی ایران آغاز و به جنوب غرب ایران می‌رسد.
جنگل‌های زاگرس با گستردگی در ۱۱ استان کشور با شش میلیون هکتار مساحت، ۴۰ درصد جنگل‌های ایران را تشکیل می‌دهند که حدود ۷۰ درصد تیپ گونه‌های جنگلی زاگرس را بلوط‌ها شامل می‌شوند و سایر گونه‌های درختی این جنگل‌ها افرا، کیکم، بنه، زبان گنجشک، گلابی وحشی، ولیک، ارغوان، انواع بادام و دیگر درختان است.
از بین رفتن این جنگل‌ها مشکلات زیادی را به بار می‌آورد زیرا نابودی آن با کاهش منابع آبی همراه است و خاک این منطقه نیز براثر سیلاب‌هایی که به‌واسطه آن و هوای آن ایجاد می‌شود از بین خواهد رفت.
امیدواریم قصه پرغصه آتش‌سوزی‌های هرساله زاگرس هرچه زودتر به پایان برسد و شاهد پربارتر شدن و سبزتر شدن این میراث ملی باشیم.
